Wilderman live @ De Living

Het zindert nog stevig na.

De strakke baslijnen van Chris Carlier die de nummers dragen, sturen en opjutten.

De dwingende baritonsax van Koen Van Roy die binnen en buiten de lijntjes kleurt en stuwt.

De drums van Toon Van Dionant die strak inpikken, dwingend opzwepen of speels meedansen.

En de teksten, het zeggenschap en de zanglijnen van Elvis Peeters, die gromt, klauwt, bijt, slaat, preekt, dicht en zalft.

Elvis Peeters die vanaan de frontlinie Wilderman altijd zichzelf laat zijn: waar het naar Taxiwars riekt, gooit hij met
Van Ostaijen tegengewicht in de schaal, waar het aan Morphine doet denken doet hij er een schep activisme bovenop,
waar de muziek mooi binnen de lijntjes kleurt, laat hij de punker in zichzelf weer los.

Kortom: Wilderman speelde een dijk van een set en liet zich kennen als een veelzijdige groep die onmiskenbaar een eigen geluid
promoot. De referenties kan de band zich laten welgevallen omdat ze er ontegensprekelijk hun eigen ding mee doen. Nog opvallender is dat deze ervaren muzikanten de jonkies binnen het Nederlandstalige genre vlotjes het nakijken geven: fris, vernieuwend en met een rock'n roll-, punk- & jazz-gehalte waar menig alternatief artiest een puntje aan kan zuigen. 

Feest. Dat is een avondje Wilderman. Niet geheel vrijblijvend, maar net daarom des te indrukwekkender. Een rechstreekse coup op hart, dansbenen en verstand. Meer van dat!