Wim Ceulemans "Al(s)tijd"

Voor de 4de keer mochten we Wim Ceulemans op ons podium ontvangen en voor de 4de keer keerden we vol warmte, tevreden en enthousiast huiswaarts na zijn passage.

Wim Ceulemans kijkt door zijn melancholische bril aandachtig naar het leven en staat stil bij de kleine of wat grotere dingen die dat leven zo bijzonder maken. Die observaties en bedenkingen schrijft hij neer zonder pretentie of ingewikkeld taalgegoochel en vertaalt ze dan naar heerlijke liedjes. Kleinkunst op zijn best: in een grote traditie, zoals het nog zelden gemaakt wordt.

De band rondom Wim vult de ruimte rondom zijn nummers perfect in: sfeervolle gitaarsolo links, contrabas rechts, piano en wat subtiele drums. Maar diezelfde band is evenzeer ritmisch, speels en enthousiast: een set van Wim Ceulemans is niet voorspelbaar en heerlijke gevarieerd. Getuige ook de frisse intermezzo's met de banjolele. Kers op de taart is de samenzang met zoon Daan. Verwante stemmen zijn steeds bijzonder; eens te meer als ze samen het leven zelve bezingen, in al zijn subtiele schoonheid. Zoet melancholisch, herkenbaar en dichtbij. Licht filosofisch, eenvoudig en toegankelijk. We keerden allemaal wat rijker huiswaarts dan toen we binnenkwamen.