Wim Ceulemans weet je steeds te verrassen. Kleine liedjes over grote en kleine dingen, herkenbaar, maar steeds vanuit Wim's eigen blik bekeken. Een goeie band achter zich die de nummers ten dienste staat, maar misschien af en toe teveel op de voorgrond treed. Dat hoeft niet, die voorgrond is er helemaal voor de zachte stem van Wim en de dingen die hij gisteren, 40 jaar geleden, onder de douche of tijdens het strijken opmerkte.
Dat zoon Daan voor de tweede stem zorgt, maakt het helemaal af: verwante stemmen zijn altijd net dat ietsje mooier dan andere samenzang. Heerlijke avond.
