Elvis Peeters & Wilderman: Wie is Miguel Hernández

Elvis Peeters op een podium aan het werk zien is altijd een feest; voeg daarbij de composities van Chris Carlier vertolkt door het uitstekende Wilderman, drenk dit alles in de poëzie van Spaans cultpoëet Miguel Hernández en je hebt een uitmuntende formule die zowel muziek- als literatuurliefhebbers begeestert.

Natuurlijk moeten we bij een try-out even melden dat de algemene flow nog wat beter kon, dat onze projector wat ongelukkig geplaatst is en dat Elvis Peeters geen twee keer hoeft te vertellen dat Hernández' tweede zoon geboren werd in 1939, maar daar kijk en luister je snel doorheen als je de muzikale gedrevenheid van Wilderman en de relevante poëzie van Hernández ervaart.

De poëzie van Hernandez - die ons door zijn roots als geitenhoeder, via de liefde naar politiek bewustzijn voert - is Elvis Peeters op het lijf geschreven en weet zowel in de vertaling van zijn hand als door te muzikale vertolking van Wilderman te beklijven. De muziek wordt volledig gedragen door de gedichten terwijl de gedichten speels en ritmisch ondersteund worden door de muziek: zo doet het geheel de historische, oraal/muzikale roots van poëzie alle eer aan. De eenvoudige, grafische ondersteuning van een deel van de teksten is een meerwaarde en de opbouw van de show (gedichten in de nummers, korte biografische info als bindtekst) werkt perfect: het publiek krijgt een volwaardig concert voorgeschoteld, maakt kennis met een (vergeten) dichter en proeft van de de schrijnende maatschappelijke evolutie in Spanje tijdens de revolutie en opkomst van Franco.

Wilderman laat Miguel Hernández terecht uit de schaduw van tijdsgenoten Lorca en Neruda treden en doet dat op een frisse, ietwat uitdagende en toegankelijke manier: een relevant, muzikaal feest voor hoofd en hart!